Πόσος πόνος… πόση οδύνη… πρώτη φορά σε πυρκαγιά η Ελλάδα
θρήνησε τόσα θύματα. Πόσες ψυχές χάθηκαν μέσα στη φωτιά… πόσα σπίτια έγιναν
παρανάλωμα της πύρινης λαίλαπας… Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία… πυρκαγιές μαστίζουν
την Ελλάδα απ΄άκρη – σ΄άκρη, αλλά πρώτη φορά θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές.
«Οδηγήθηκαν αγκαλιασμένοι στο θάνατο»… Πανελλήνιο για να μην πω Παγκόσμιο ΣΟΚ!
Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο έχουν να θυμούνται στην Πομπηία όταν εξερράγη το ηφαίστειο, και έχει γίνει βωμός τόσα χρόνια, τόσες χιλιετηρίδες… τι θα γίνει τώρα με τις 26 αγαπημένες υπάρξεις που κάηκαν αγκαλιασμένες; Απ΄έξω οι άνδρες με ανοιχτά τα χέρια σαν φτερούγες να αγκαλιάζουν τις γυναίκες, που είχαν κι αυτές ανοιχτά τα χέρια για να προστατέψουν στο κέντρο τα παιδιά τους…
26 άγγελοι παραδόθηκαν στις αδυσώπητες φλόγες… Ποιος «Πανανθρώπινος βωμός» μπορεί να αποδώσει φόρο τιμής, σε αυτές τις ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα;
Και αναρωτιέμαι τι δεν μάθαμε;
Ως λαός, ως έθνος, τι δεν καταλάβαμε;
Ποιο μάθημα δεν λάβαμε ακόμα;
Γιατί φέτος θρηνήσαμε τόσες ζωές;
Γιατί δρέψαμε τόσο πόνο και οδύνη;
Το «έρεβος» κατάπιε ολόκληρες περιοχές… η κόκκινη λαίλαπα παρέσυρε τα πάντα στο διάβα της και τα έκαψε ολοσχερώς… ανθρώπους, ζώα, φυτά, ψηλά δένδρα, ολάνθιστους κήπους, σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες και βιός μιας ολόκληρης ζωής…
Άραγε συνειδήσεις έκαψε; Αυτός ή αυτοί που άναψαν την πρώτη σπίθα, τι καλούνται να πάθουν σ΄αυτή τη ζωή; Τι βάρος θα μεταφέρουν στις επόμενες; Γιατί ΟΛΑ πληρώνονται… αργά ή γρήγορα, τα πάντα πληρώνονται… Δράση και αντίδραση είναι αυτή… «Κοσμικός νόμος»… Φυσικά αυτό δεν λέει τίποτα σε όσους έχασαν τα πάντα στη φωτιά… σε όσους θρηνούν… σε όσους πενθούν…
Παρατηρώ γύρω μου και βλέπω ξαφνικά αδελφοσύνη, νοιάξημο, προσφορά στο συνάνθρωπο που έχει ανάγκη, ανιδιοτέλεια…
Γιατί…; Γιατί…;
Γιατί… πρέπει να βιώνουμε πόνο για να ανοίξουμε στη συμπόνοια;
Γιατί μόνο η οδύνη να μας ενώνει;
Γιατί ο πόνος να μας αδελφώνει;
Γιατί όλα αυτά τα εξαιρετικά θετικά συναισθήματα, να μην μπορούν να εκδηλωθούν στην καθημερινότητα μας, όταν όλα θεωρητικά είναι καλά και στρωτά;
Και αναρωτιέμαι, τι θα γίνει μετά; Την επόμενη μέρα όλα τα θετικά συναισθήματα είναι σε έξαρση… αλλά τι θα γίνει, όταν συνηθίσει τον πόνο ο κόσμος;
Πάλι θα ξεχάσει; Πάλι θα στραφεί στον εαυτό και στα προβλήματα του; Στην καθημερινότητα του; Στην «πάρτυ» του;
Όλα αυτά τα εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν για βοήθεια στους πληγέντες, γιατί να μην δοθούν εξ΄αρχής για πρόληψη; Για προστασία; Γιατί να μην είμαστε ένα βήμα πριν συμβεί το κακό; Ακόμα και πολλά βήματα πριν την καταστροφή; Γιατί να μην μπορούμε να την προλάβουμε πριν συμβεί;
Σήμερα 25 Ιουλίου είναι «ημέρα περισυλλογής» και «απολογισμού»… ας κάνει ο καθένας μας, τη δική του ενδοσκόπηση, το δικό του εσωτερικό απολογισμό… ας δούμε τι φυτέψαμε και τι θερίσαμε όλη τη χρονιά… ας δούμε τους καρπούς των κόπων μας… άξιζαν τελικά τον κόπο;
Αύριο ξημερώνει μία νέα μέρα! Μπαίνουμε σε μία νέα ροή ενέργειας… στις 26 Ιουλίου, ένας νέος χρόνος ξεκινάει σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας…
Έτος «Σελήνης»... έτος ροής!
«Οδηγήθηκαν αγκαλιασμένοι στο θάνατο»… Πανελλήνιο για να μην πω Παγκόσμιο ΣΟΚ!
Ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο έχουν να θυμούνται στην Πομπηία όταν εξερράγη το ηφαίστειο, και έχει γίνει βωμός τόσα χρόνια, τόσες χιλιετηρίδες… τι θα γίνει τώρα με τις 26 αγαπημένες υπάρξεις που κάηκαν αγκαλιασμένες; Απ΄έξω οι άνδρες με ανοιχτά τα χέρια σαν φτερούγες να αγκαλιάζουν τις γυναίκες, που είχαν κι αυτές ανοιχτά τα χέρια για να προστατέψουν στο κέντρο τα παιδιά τους…
26 άγγελοι παραδόθηκαν στις αδυσώπητες φλόγες… Ποιος «Πανανθρώπινος βωμός» μπορεί να αποδώσει φόρο τιμής, σε αυτές τις ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα;
Και αναρωτιέμαι τι δεν μάθαμε;
Ως λαός, ως έθνος, τι δεν καταλάβαμε;
Ποιο μάθημα δεν λάβαμε ακόμα;
Γιατί φέτος θρηνήσαμε τόσες ζωές;
Γιατί δρέψαμε τόσο πόνο και οδύνη;
Το «έρεβος» κατάπιε ολόκληρες περιοχές… η κόκκινη λαίλαπα παρέσυρε τα πάντα στο διάβα της και τα έκαψε ολοσχερώς… ανθρώπους, ζώα, φυτά, ψηλά δένδρα, ολάνθιστους κήπους, σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες και βιός μιας ολόκληρης ζωής…
Άραγε συνειδήσεις έκαψε; Αυτός ή αυτοί που άναψαν την πρώτη σπίθα, τι καλούνται να πάθουν σ΄αυτή τη ζωή; Τι βάρος θα μεταφέρουν στις επόμενες; Γιατί ΟΛΑ πληρώνονται… αργά ή γρήγορα, τα πάντα πληρώνονται… Δράση και αντίδραση είναι αυτή… «Κοσμικός νόμος»… Φυσικά αυτό δεν λέει τίποτα σε όσους έχασαν τα πάντα στη φωτιά… σε όσους θρηνούν… σε όσους πενθούν…
Παρατηρώ γύρω μου και βλέπω ξαφνικά αδελφοσύνη, νοιάξημο, προσφορά στο συνάνθρωπο που έχει ανάγκη, ανιδιοτέλεια…
Γιατί…; Γιατί…;
Γιατί… πρέπει να βιώνουμε πόνο για να ανοίξουμε στη συμπόνοια;
Γιατί μόνο η οδύνη να μας ενώνει;
Γιατί ο πόνος να μας αδελφώνει;
Γιατί όλα αυτά τα εξαιρετικά θετικά συναισθήματα, να μην μπορούν να εκδηλωθούν στην καθημερινότητα μας, όταν όλα θεωρητικά είναι καλά και στρωτά;
Και αναρωτιέμαι, τι θα γίνει μετά; Την επόμενη μέρα όλα τα θετικά συναισθήματα είναι σε έξαρση… αλλά τι θα γίνει, όταν συνηθίσει τον πόνο ο κόσμος;
Πάλι θα ξεχάσει; Πάλι θα στραφεί στον εαυτό και στα προβλήματα του; Στην καθημερινότητα του; Στην «πάρτυ» του;
Όλα αυτά τα εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν για βοήθεια στους πληγέντες, γιατί να μην δοθούν εξ΄αρχής για πρόληψη; Για προστασία; Γιατί να μην είμαστε ένα βήμα πριν συμβεί το κακό; Ακόμα και πολλά βήματα πριν την καταστροφή; Γιατί να μην μπορούμε να την προλάβουμε πριν συμβεί;
Σήμερα 25 Ιουλίου είναι «ημέρα περισυλλογής» και «απολογισμού»… ας κάνει ο καθένας μας, τη δική του ενδοσκόπηση, το δικό του εσωτερικό απολογισμό… ας δούμε τι φυτέψαμε και τι θερίσαμε όλη τη χρονιά… ας δούμε τους καρπούς των κόπων μας… άξιζαν τελικά τον κόπο;
Αύριο ξημερώνει μία νέα μέρα! Μπαίνουμε σε μία νέα ροή ενέργειας… στις 26 Ιουλίου, ένας νέος χρόνος ξεκινάει σύμφωνα με το ημερολόγιο των Μάγιας…
Έτος «Σελήνης»... έτος ροής!
Στις 27 Ιουλίου θα γίνει η μεγαλύτερη έκλειψη σελήνης του αιώνα!
Είθε να γίνουμε λίγο πιο σοφοί…
Είθε να παραμείνουμε πιο σοφοί και στη συνέχεια…
Είθε να μάθουμε επιτέλους να ρέουμε…
Είθε να οδηγηθούμε στη ροή του Πνεύματος…
Είθε να καταφέρουμε να αντιστρέψουμε ότι μας πόνεσε και μας πλήγωσε…
Είθε!!! Είθε!!! Είθε!!!
Είθε να παραμείνουμε πιο σοφοί και στη συνέχεια…
Είθε να μάθουμε επιτέλους να ρέουμε…
Είθε να οδηγηθούμε στη ροή του Πνεύματος…
Είθε να καταφέρουμε να αντιστρέψουμε ότι μας πόνεσε και μας πλήγωσε…
Είθε!!! Είθε!!! Είθε!!!
25-7-2018
Κάλλη Σκαρλάτου
