Ζωές και χρόνια χαμένη στο σκοτάδι της άγνοιας
αναζητώ τη μορφή σου μέσα στο πέρασμα του χρόνου…
Εικόνες έρχονται, εικόνες μένουν
εικόνες παντού, μέσα στα κύτταρα μου αφυπνίζονται
Άρνηση και θέληση μαζί… ταυτόχρονα…
σε αέναο χορό εξέλιξης και πορείας κοινής
Τα μάτια σου καθρέφτες και καθρεφτίζουν εμένα…
το είδωλο μου ανασυσταίνεται ξανά και ξανά
μέσα σε δίνες φωτός και ήχων…
Η ύπαρξη μου πάλλεται να συναντήσει τη δική σου
αέναα εγκλωβισμένη στο χρόνο… ξανά και ξανά…
Γεννήσεις και θάνατοι σε συνεχή ροή εξέλιξης
με οδηγούν στο τώρα…
με οδηγούν στο φως των αστεριών
που τρεμοφέγγουν στο δρόμο μου
Ο πόνος της ύπαρξης που έχει ξεχάσει
αλλά που υπάρχει και αναδιπλώνεται κάθε φορά … φεύγει…
Φεύγει αυτό το γνώριμο βούλιασμα στη θλίψη
ο γνώριμος πόνος των αισθήσεων που είναι πάντα λειψές ανολοκλήρωτες μέσα μου…
Φεύγει το γνώριμο φεύγει και έρχεται «η νέα Αυγή»…
Και ο ήλιος λάμπει
και φωτίζει κάθε πτυχή αυτής της ύπαρξης που πόνεσε
και έψαξε τόσο πολύ, μέσα στους αιώνες το ταίρι της να βρει…
Ο «ανθός του Ήλιου» είναι εδώ τώρα
προσπαθώντας να ενώσει τα χαμένα κομμάτια της μνήμης
της ίδιας της ύπαρξης
να ολοκληρώσει το πλάνο
αυτό που μας διέφυγε
αυτό που χάσαμε
αυτό που είναι εδώ πάλι μπροστά μας
καμουφλαρισμένο αλλά και απόλυτα φανερό
ξεκάθαρο αλλά και σαν αντανάκλαση
σε παραμορφωτικό καθρέφτη
Το έργο και το λάθος μαζί … αντάμα …
με ελεύθερη βούληση της ύπαρξης
να θυμηθεί τη μαθητεία της Ψυχής
και ελεύθερη να πράξει
Ελεύθερη από δεσμεύσεις της ύλης
ελεύθερη να αγγίξει το Πνεύμα
το Πνεύμα της που τόσο στερήθηκε…
Χορός αέναος κι εμείς χορεύουμε
προσπαθώντας να ισορροπήσουμε την ύλη με το Πνεύμα…
Χορός και άφεμα μαζί…
και στριφογυρίζουμε πάνω στα κύματα μιας ζωής ατίθασης
θάνατος και επαναγέννηση παντού μέσα στην ύπαρξη
οι καρδιές μας αγγίζονται, ενώνονται
και αρχίζει το ταξίδι μας…
Κάλλη 29/7/2008
