Οι Έλληνες κατόρθωσαν όχι μόνο να μελετήσουν τα φαρμακευτικά φυτά λεπτομερώς, αλλά και να γράψουν το πρώτο Ελληνικό βιβλίο Βοτανολογίας, για τη χρήση των φυτών 400 χρόνια π.Χ.
Ο Ασκληπιός υπήρξε αναμφίβολα ο πρώτος Ιατρός του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Κοντά στο Χείρωνα διδάχτηκε την ιατρική, καθώς και τον τρόπο συλλογής των θεραπευτικών βοτάνων. Θεράπευε όλες τις ασθένειες μέσω φαρμάκων, εγχειρήσεων αλλά και μαγικών ψαλμών (επωδών). Ο Ασκληπιός υπήρξε ο ιδρυτής, ο εμπνευστής και ο φύλακας της ιατρικής τέχνης. Ήταν προστάτης των γιατρών, που καλούνταν Ασκληπιάδες, και κανένας δεν μπορούσε να πάρει τον τίτλο αυτό αν δεν ήταν καλός γιατρός.
Στην ίδια περίοδο έζησε και ο Αριστοτέλης, που έγινε πατέρας της Ζωολογίας και ο πρώτος θεμελιωτής των Φυσικών Επιστημών. Ανάμεσα στα άλλα βιβλία του ο Αριστοτέλης, έγραψε και δύο «Περί Φυτών».
Επίσης ο Θεόφραστος, πατέρας της Βοτανικής και της Ορυκτολογίας, και πρόδρομος της Φαρμακογνωσίας, ο οποίος στα 9 βιβλία του έργου του «Περί Φυτών Ιστορίες», περιγράφει όχι μόνο τα φυτά αλλά και τις φαρμακολογικές ιδιότητές τους.
Ύστερα ήρθε ο Διοσκουρίδης που περιόδευε σε όλο τον τότε κόσμο για να μελετήσει τα διάφορα φαρμακευτικά βότανα και φυτά, που τα κατέταξε σε 5 βιβλία, με γενικό τίτλο «Περί Ύλης Ιατρικής» που από τότε αποτελούν το βασικό σύγγραμμα, στο οποίο βασίστηκαν όλοι όσοι ασχολήθηκαν με την θεραπευτική ως τον 16ο αιώνα.
Μετά την ανακάλυψη της τυπογραφίας, που τυπώθηκαν τα περίφημα βιβλία των Αρχαίων Ελλήνων, παρουσιάσθηκαν ακόμη νεότερες γνώσεις, οι οποίες εμπλούτισαν πολύ τις υπάρχουσες κατά τον Μεσαίωνα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα Πανεπιστήμια και τα Μοναστήρια, άρχισαν να ενδιαφέρονται και να διδάσκουν πλέον τη χρήση των φαρμακευτικών φυτών, την καλλιέργεια, το μάζεμα και τη συντήρηση. Από την εποχή της Αναγέννησης και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, με τη πληθώρα των διανοούμενων που κατέφυγαν στην Ευρώπη, άρχισε με βάση τα παλιά Ελληνικά συγγράμματα, μία νέα έρευνα λίγο ως πολύ επιστημονική.
Στην εποχή μας η Βοτανοθεραπευτική έχει τους εφαρμοστές της. Τώρα πιά όμως εργάζονται κατόπιν εμπειρικής απόδειξης και σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνουν, η χημεία με τις αναλύσεις της, οι οποίες φέρουν στα αποτελέσματα τον χαρακτήρα της βεβαιότητας. Πραγματικά η χημεία ανακάλυψε ένα πλήθος από δραστικά στοιχεία, τα οποία ελέγχει η ιατρική και από τα οποία σήμερα μας παρουσιάζει η φαρμακοποιία ένα μεγάλο πλήθος γνώσεων, με άμεση αποτελεσματικότητα στις θεραπείες. Σήμερα χρησιμοποιείται ακόμη ένα μεγάλο ποσοστό από πολλά άλλα δραστικά στοιχεία μαζί στο ίδιο φάρμακο, το οποίο συντελεί να γιατρεύονται κατά πολύ διάφορες ασθένειες. Τα φαρμακευτικά φυτά συμπληρώνουν το ένα το άλλο ή και αντίθετα αφαιρούν τη δραστικότητα του άλλου. Η δραστικότητα αυτή, είναι δυνατόν να κρατήσει πολύ καιρό μέσα στον οργανισμό του ανθρώπου και με τη χρήση τους ν’ αποφύγει κανείς, ύστερα από μία άμεση βελτίωση του αρρώστου, την υποτροπή. Έχει παρατηρηθεί ότι η δραστικότητα ορισμένων φαρμακευτικών φυτών και φυσικά καθενός ξεχωριστά, είναι πολύ αποτελεσματική και χρίζει ιδιαίτερης προσοχής. Τα φυτά ανακατεμένα από χέρια έμπειρα, έχουν ένα θεραπευτικό και αξιοσημείωτο αποτέλεσμα.
Τα τελευταία χρόνια, όπως συμβαίνει σε πολλούς επιστημονικούς τομείς, έτσι και στην ιατρική επιστρέφουν στις πανάρχαιες μεθόδους και αντιλήψεις ως προς την θεραπεία των ασθενών. Κι αυτό γιατί πολύχρονες έρευνες και εξαντλητικές μελέτες απέδειξαν ότι οι γνώσεις και τα μέσα όλων των αρχαίων λαών δεν έχασαν καθόλου την αξία και την ισχύ τους. Αντίθετα επιβεβαιώνεται συνεχώς η απίστευτη ευρύτητα των ιατρικών γνώσεων της εποχής εκείνης. Πρωταρχικό και σπουδαιότερο μέσο θεραπείας, υπήρξε το φυτό με τα διάφορα μέρη του. Χιλιάδες βότανα από τη φύση που μας περιβάλλει, μπήκαν στην υπηρεσία του ανθρώπου για καλό ή κακό σκοπό. Συχνά το ίδιο βότανο με μία διαφορά στην ποσότητα ή τον τρόπο παρασκευής, γίνεται δηλητήριο.
Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των πλουσιότερων χωρών σε «Αυτοφυή φαρμακευτικά φυτά». Κατά τους ειδικούς, ανέρχονται σε 4000 περίπου είδη. Ενδημικά τα οποία φυτρώνουν μόνο στην Ελλάδα, υπάρχουν περίπου 400 και εκείνα που είναι δυνατόν να εξαχθούν περίπου 100 τουλάχιστον, ενώ εξάγονται μόνο τα 10.
Ο όρος της «Ολιστικής Βοτανοθεραπείας» σήμερα χρησιμοποιείται για να δείξει την ιδιαίτερη προσέγγιση προς το άτομο, το οποίο αντιμετωπίζεται ως μία ολότητα και η πρόταση αγωγής που του παρέχεται είναι πάντοτε υπό αυτό το πρίσμα. Στην ουσία δημιουργείται μία αγκαλιά θεραπείας από όλες τις μορφές των βοτανικών ιαμάτων που συλλέγουμε από τη Μητέρα Φύση. Ακολουθώντας τις συνιστάμενες δοσολογίες, δεν υπάρχουν παρενέργειες, αντίθετα δε, πετυχαίνουμε και μία αναζωογόνηση του οργανισμού, μέσα από την επαφή μας με τη Μητέρα Φύση, που τόσο έχουμε χάσει ακολουθώντας τον σύγχρονο τρόπο ζωής στα αστικά κέντρα.
Κάλλη "Ενεργειακή Θεραπεύτρια, Ολιστική Βοτανολόγος"
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Πανδώρα φύση, Ειρήνη Δελημήτρου
